آرای قابل فرجام

استثنائاً اگر حکم مستند به اقرار قاطع در دادگاه باشد نه اقرار به اسباب و دلایل بلکه منظور اقرار به مورد ادعای خواهان و یا مستند به رای یک یا چند کارشناس باشد که طرفین رای آنها را به طور کتبی قاطع دعوی قرار داده باشند و یا حق فرجام خواهی را از خود سلب نموده باشند، فرجام خواهی منتفی است. 

همچنین احکام مستند به سوگند که قاطع دعوا باشد و احکامی که ضمن یا بعد از رسیدگی به دعاوی اصلی راجع به متفرعات آن صادر می شود در صورتی که حکم راجع به اصل دعوا قابل رسیدگی فرجامی نباشد، این احکام هم قابلیت فرجام خواهی خود را از دست می دهند.