افترا

شرایط خاص تحقق جرم افترا قولی

1.مفتری (افترا زننده) جرمی را به صورت صریح و واضح به دیگری نسبت دهد.( کتاب جرایم علیه شخصیت معنوی- دکتر میر محمد صادقی- ص 68 )

2.آن امر پوچ و واهی باشد و از اوضاع و احوال نتوان فرد را در مظن اتهام قرار داد. مثلا اتهام سرقت به فرد ولگرد که به سرقت هم شهرت دارد و شواهد ابتدایی هم دلیل بر توجه اتهام به این فرد است امری واهی نبوده هرچند که بی گناهی شخص ولگرد اثبات شود. .( کتاب جرایم علیه شخصیت معنوی- دکتر میر محمد صادقی- ص 71 )

3.مفتری نتواند درستی ادعای خود را در مرجع قضایی صلاحیتدار اثبات کند. عبارت «و نتواند صحت آن را در دادگاه اثبات نماید» نقطه کلیدی این ماده قانونی است. در صورت اثبات جرم ادعای شاکی اثبات شده و در مرحله ادعا و تهمت باقی نمی ماند. .( کتاب جرایم علیه شخصیت معنوی- دکتر میر محمد صادقی- ص 71 )

4.انتشار، شرط زیر بنایی این جرم است. در واقع اگر کسی متنی حاوی انتساب جرم یا شکوائیه ای تهیه کند و نزد خود نگاه دارد و آن را منتشر نکند یا به دادسرا ارائه ندهد مرتکب جرم افترا نشده است.

5.افترا وقتی محقق است که مفتری جرمی را صریحا به فرد دیگر نسبت دهد. مقنن تعریف جرم را در ماده ۲ قانون مجازات آورده است. هر رفتاری اعم از فعل یا ترک فعل که در قانون برای آن مجازات تعیین شده است جرم محسوب می شود. بنابراین نسبت دادن اعمال خلاف هنجار یا خلاف ادب جرم تلقی نمی شوند. حتی نسبت دادن واژه « بزهکار » و « مجرم » به یک فرد سبب تحقق این جرم نمی شود. .( کتاب جرایم علیه شخصیت معنوی- دکتر میر محمد صادقی- ص 69 )

6.اگر کسی از روی خشم و عصبانیت به دیگری بگوید دزد و کلاهبردار موضوع جرم توهین است و نه افترا. .( کتاب جرایم علیه شخصیت معنوی- دکتر میر محمد صادقی- ص72 )

در مواردی که نسبت دادن ( افترا ) موجب انتشار و اشاعۀ فحشا شده باشد، علی رغم امکان اثبات صحت اسناد، مرتکب به مجازات مادۀ 697 محکوم می شود.

شرایط خاص جرم افترا عملی :

1.احراز ماهیت اتهام آور اشیاء.

2.انجام رفتار فیزیکی بدون اطلاع طرف مقابل از ماهیت اتهام آور اشیاء.