سید حسن مژگانی
1392/10/10
سید حسن مژگانی
چكيده
موضوع حراست از خانواده و ادامه زندگى مشترك زن و مرد در طول تاريخ هميشه مورد توجه بوده است. اسلام به عنوان يكى از مكاتب حقوقى با ارائه راهكارهاى مناسب توانسته است ازحقوق طرفين عقد نكاح و استحكام زندگى مشترك پشتيبانى كند از جمله اين راهكارها شروط ضمن عقد مىباشد. قبل از انقلاب اسلامى در دفاتر نكاح صرفا اجراى عقد ثبت مىگرديد ولى بعد از انقلاب اسلامى با دستور مراجع ذيصلاح شروطى را به عنوان شروط ضمن عقد در دفتر نكاحيه چاپ كردند كه طرفين عقد نكاح بايد به تناسب موضوعيت در صورت قبولى آنرا امضا كنند. در اين مقاله سعى شده است مباحثى پيرامون مفهوم شرط، اقسام شرط، صحت و فساد شرط، اجراى شرط و نتيجه تخلف از آن مورد بررسى قرار گيرد و به سؤالاتى مانند آيا شرط ضمن عقد جايز الزام آور است؟ آياشرط بايد ضمن عقد لازم آورده شود؟آيا شرط خلاف مقتضاى عقد موجب بطلان عقد مىشود؟ پاسخ داده شود .
كليد واژهها: عقد نكاح، عقد لازم، عقد جايز، طلاق،شرط، وكالت عقد مجموعهاى هماهنگ است;هرچه در اين مجموعه گنجانيده مىشود جزئى از عقد است، خواه در شمار تعهدهاى اصلى باشد يا تبعى. شروط ضمن عقد چيزى جدا ومستقل از مفاد عقد نيست; بنابراين چون در حقوق، شرط بطور معمول به تعهدهاى فرعى و تبعى گفته مىشود و به اين اعتبار از اصل قرار داد فاصله مىگيرد،خود نظريه خاصى را به وجود آوردهاست. رابطه عقد و شرط، بويژه در جايىكه يكى از آن دو فاسد است، يكى ازمباحث پيچيده و مورد اختلاف حقوقى را تشكيل مىدهد