دانا، دقیق، دلسوز

افترا جرمی است که در آن شخص عنوان مجرمانه ای را به دیگری نسبت می دهد و یا عناوین منتسبه را منتشر می کند بدون اینکه توانایی اثبات آن را در محاکم داشته باشد.

یکی از جرایمی که در خصوص اموال و مالکیت رخ می دهد انتقال منافع مال غیر می باشد که از جمله جرایم خاص کلاهبرداری است و در قانون به بیان مجازات افرادی که بدون مجوز قانونی و بدون داشتن هیچ حقی با سوء نیت اقدام به انتقال منافع مال غیر نموده اند پرداخته شده است. انتقال ممکن است نسبت به عین یا منفعت صورت بگیرد.

حضانت، از واژگان حقوق خانواده است و به‌ طور خلاصه، به معنای حق یا تکلیف در نگهداری و سرپرستی کودک است. (ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد)

وصیت عبارت است از تصمیم شخص برای زمان بعد از مرگ خودش

دعوی ابطال مبایعه نامه از جمله دعوایی عقود و تعهدات است که از طریق محاکم حقوقی قابل طرح و پیگیری است. مبایعه نامه سند مثبت بیع ( سند اثبات کننده خرید و فروش) است. بنابراین با تحقق بیع، مالکیت مبیع (انچه مورد معامله قرار میگیرد موضوع بیع) از فروشنده به خریدار منتقل می شود.

تمکین در لغت به معنی اطاعت و فرمانبرداری است و در اصطلاح حقوقی به معنای اطاعت زن از شوهر و اجرای وظایف او نسب به مرد است.

طلاق در لغت به معنای رهایی ، آزاد کردن ، ترک کردن بیان شده است. اما در اصطلاح شرعی طلاق به معنا زائل نمودن و از بین بردن قید و پیوند نکاح با صیغه مخصوص است و در تعریف کلی این چنین میتوان عنوان کرد که طلاق یعنی انحلال (از بین بردن) عقد نکاح دائمی با صیغه مخصوص و رعایت تشریفات ویژه از جانب مرد یا نماینده او.

نکاح در لغت به معنای زن گرفتن، شوی کردن و ازدواج می باشد . نکاح عقدی است که با رضایت زن و مرد به منظور تشکیل خانواده و قبول آثار قانونی آن بین خودشان منعقد می شود و فسخ به معنای انحلال ( از بین بردن ) یک عقد می باشد ؛ در نتیجه فسخ نکاح به این معنی است که مرد و زن با وجود و اثبات شرایطی بتوانند ازدواج خود را منحل سازند.(از بین ببرند ).

توهین عبارت است از به کاربردن الفاظ رکیک و فحاشی و در کل الفاظی که سبب ایذاء (آزار و اذیت) شنونده گردد.

دعوای مزاحمت، دعوایی است که به موجب آن متصرف مال غیر منقول، درخواست جلوگیری از مزاحمت کسی را می نماید که نسبت به متصرفات او مزاحم است بدون اینکه مال را از تصرف متصرف خارج کرده باشد. (ماده 160 قانون آیین دادرسی مدنی)

درحقوق ايران، مرد مي تواند با رعايت تشريفات مقرر در قانون، زن خود را طلاق دهد بدون اين که نياز به اثبات موجب يا موجبات خاصي باشد ليکن درخواست طلاق از طرف زن به راحتي پذيرفته نمي شود و زوجه درصورت اثبات موارد خاصي مي تواند درخواست طلاق کند.

زوج این حق را دارد که در مواردی که شغل زوجه منافی مصالح خانوادگی یا حیثیت خود یا زن باشد، به موجب حکم دادگاه او را از اشتغال باز دارد.