نگرشی انتقادی به معیار انسان معقول و متعارف برای تشخیص تقصیر در مسئولیت مدنی نوشته حسن بادینی
غلامرضا حاجینوری
1394/07/04
نویسندگان: غلامرضا حاجینوری
چکیده:
تصویب ماده 495 قانون مجازات اسلامی جدید به تردیدها در تشخیص مبنای مسئولیت پزشکان پایان داد. و مسئولیت مدنی پزشک را مبتنی بر فرض تقصیر وی دانست اما معیار و یا معیار های تشخیص این تقصیر چیست؟ و دادرس بر چه مبنایی حکم بر تقصیر یا عدم تقصیر پزشک خوانده خواهد داد؟ سوالی که در نوشته های حقوقدانان کشورمان پاسخ مشروح و روشنی ندارد. در آثار حقوقدانان نظام های پیشرو نیز به استاندارد کلی «عدم رعایت استاندارد مراقبت و مهارت متعارف» در تشخیص تقصیر پزشک پرداخته شده بود. اما این معیار به دلیل انتقادات وسیع، به ویژه از ناحیه حقوقدانان آلمانی، نظام های حقوقی را به چالش کشیده و کم کم معیار شهرت یافته «تقصیر نوعی» در حال تبدیل شدن به معیار «تقصیر نوعی نسبی» است، تقصیری که در تشخیص آن، صرفاََ، پزشک متعارف ملاک و معیار نیس و بلکه معیار تشخیص تقصیر هر پزشکی در تشخیص یا درمان بیمار عملکرد پزشکان هم نسخ پزشک خوانده خواهد بود.
واژگان کلیدی: فرض تقصیر، پزشک، مسئولیت مدنی، بیمار، تقصیر، نوعی نسبی.