۱-اقرار قابل توکیل نیست.
۲-اقرار وکیل علیه موکل، اقرار محسوب نمی شود.
۳-اقرار ولی یا قیم علیه مولی علیه، اقرار محسوب نمی شود.
۴-اقرار یا با لفظ است یا با نوشتار یا در صورت تعذر، با فعل از قبیل اشاره است.
۵-اقرار باید روشن و بدون ابهام باشد.
۶-اقرار باید منجز باشد(اقرار معلق و مشروط معتبر نیست)
۷-مُقر(اقرار کننده) باید حین اقرار عاقل، بالغ، قاصد و مختار باشد.(ماده ۱۶۵ قانون مجازات اسلامی)
کاربر گرامی: محتوای ارائه شده صرفا جهت اطلاع می باشد و در صورت اجرای مشاوره پیشنهادی و عدم حصول نتیجه ، هیچگونه مسئولیتی متوجه «کلینیک حقوقی ایران» نخواهد بود. و توصیه می شود هیچگاه بدون وکیل گام برندارید .