با این که بیع، از حیث لزوم اهلیت دو طرف، تابع قواعد عمومی قراردادهاست، ماده 345 قانون مدنی بیان کرده«هریک از بایع و مشتری باید، علاوه بر اهلیت قانونی برای معامله، اهلیت برای تصرف در مبیع یا ثمن را نیز داشته باشد.» پس در عقد بیع، وجود دو شرط در خریدار و فروشنده ضروری است:
1-اهلیت به معنی خاص:که در ماده 345 ق.م به اهلیت قانونی برای معامله تعبیر شده است.
2-اهلیت برای تصرف در مبیع و ثمن، که باید آن را اختیار تصرف نامید.منظور از اهلیت تصرف این است که خریدار و فروشنده اختیار تصرف در موضوع تعهد خود را داشته باشند.برای مثال، اگر مالی در اثر قرار دادگاه تأمین یا در مقام اجرای حکم توقیف شود، مالک حق تصرف در آن را ندارد.
کسی که کودک و سفیه و دیوانه نباشد، اهلیت تصرف در اموال خود را دارد. (دکتر ناصرکاتوزیان-درسهایی از عقود معین-جلد اول-ص38)
کاربر گرامی: محتوای ارائه شده صرفا جهت اطلاع می باشد و در صورت اجرای مشاوره پیشنهادی و عدم حصول نتیجه ، هیچگونه مسئولیتی متوجه «کلینیک حقوقی ایران» نخواهد بود. و توصیه می شود هیچگاه بدون وکیل گام برندارید .