شرایط درستی عقد بیع

براساس ماده 351 قانون مدنی اگر مبیع کلی فی الذمه باشد بیع درصورتی صحیح است که مقدار، جنس و وصف مبیع در عقد ذکر شود.منظور از ذکر این موارد در عقد این است که اگر سند کتبی در بیع ذکر می شود موارد فوق باید در سند نوشته شود و اگر بدون تنظیم سند قرارداد منعقد می گردد باید در الفاظ ایجاب و قبول  به آنها تصریح شود لذا براساس ظاهر این ماده (351) لزوما در مبیع کلی فی الذمه تنها روش معلوم شدن مبیع از نظر مقدار، وصف و جنس ذکر این موارد در عقد است.بنابراین در مبیع کلی، چون فروشنده باید بر مبنای اوصافی که در عقد آورده شده است مبیع را انتخاب کند، باید درباره مقدار و جنس مبیع توافق شود و مبهم ماندن هریک از آنها در عقد سبب بطلان بیع می شود.زیرا این ابهام تعهد فروشنده را مجهول می کند و دادرس نمی داند که او را به چه چیز باید محکوم سازد.

درصورتی که در میان مصداق های خارجی مبیع کلی تفاوت قیمت وجود داشته باشد.برای مثال مبیع یک خروار برنج صدری است و در میان برنج های صدری نوع اعلا و متوسط وجود دارد، در این موارد مطابق ماده 279 قانون مدنی اگر موضوع تعهد عین شخصی نبوده و کلی باشد، متعهد مجبور نیست که از فرد اعلای آن ایفاء کند لیکن از فردی هم که عرفاً معیوب محسوب است نمی تواند بدهد. (دکتر ناصرکاتوزیان-درسهایی از عقود معین-جلد اول-ص49و50)