مطالبه مهریه

اصل بر عند المطالبه بودن مهریه است. به محض تحقق عقد نکاح زن مالک تمام مهریه می شود اما مالکیت زن نسبت به نصف مهریه متزلزل می باشد و بعد از وقوع نزدیکی مالکیت زن نسبت به تمام مهریه مستقر می گردد. (زن می تواند هر تصرفی را نسبت به مال موضوع مهریه بنماید برای مثال: آن را تلف کند و یا بفروشد و یا به شخصی هدیه بدهد.) عند المطالبه بودن مهریه به این معنی است که زن هر زمان که اراده کند می تواند مهریه را مطالبه و تمام آن را از شوهر وصول نماید. اما عند الاستطاعه بودن مهریه به این معنی است که زن زمانی میتواند مهریه را مطالبه و وصول نماید که مرد استطاعت مالی( تمکن و یا توانایی مالی) برای پرداخت مهریه داشته باشد در غیر این صورت زن نمی تواند مهریه را وصول نماید و باید تا زمان بهبود شرایط مالی مرد یا اصطلاحاً استطاعت مالی مرد صبر کند.

نکته قابل توجه این است که می توان بخشی از مهریه را عند المطالبه و بخشی دیگر را عندالاستطاعه قرار داد.   ( برای مثال مهریه زن 110 سکه تمام بهار آزادی می باشد از این 110 سکه 50 سکه آن عندالمطالبه و 60 سکه آن عندالاستطاعه باشد.) 

لازم به ذکر است که اصل بر عند المطالبه بودن مهریه است به این معنی که اگر در عقد نامه ذکر نشد که مهریه عندالمطالبه است یا عند الاستطاعه، مرد موظف است تمام مهریه را به محض مطالبه از سوی زوجه بپردازد. 

همچنین اثبات عندالاستطاعه بودن مهریه با مرد می باشد به این دلیل که بعد از تحقق عقد نکاح( ازدواج ) زن مالک مهریه می شود بنابراین زوج( مرد) موظف است یه محض درخواست زوجه( زن) مال مهریه را بپردازد، عندالاستطاعه بودن مهریه استثنایی بر عندالمطالبه بودن مهریه است.