الزام زوج به تهیه مسکن جداگانه

 فقها معتقدند شوهر بايد مسکن مناسب در شأن زن و متعارف محل زندگی او تهيه كند و درصورتيكه منزل مسکونی موافق شأن زوجه باشد، متابعت در مسکن (تبعیت کردن از شوهر در خصوص سکونت در منزل مشترک) بر او لازم است؛ در غير اين صورت اگر منزل موافق شأن زن نباشد، وی می تواند تمکين نکند و ناشزه (زنی که از شوهر اطاعت نمی کند)  محسوب نمی شود. در نظام حقوقی ايران نيز مطابق ماده 1101 قانون مدنی نفقه عبارت است از همه نيازهای متعارف و متناسب با وضعيت زن از قبیل مسکن، البسه، غذا، اثاث منزل و.... اين ماده مسکن را يکی از مصاديق نفقه تلقی می كند؛ در نتيجه در انتخاب مسکن، زوج بايد شأن و مرتبه اجتماعی زن را در نظر بگيرد. از طرفی، اصل حسن معاشرت كه در ماده 1103 ق.م نيز متجلی است، بر متناسب بودن مسکن با شئون زوجه تأكيد مي كند . (بررسی فقهی ـ حقوقی لزوم سکونت زوجین در منزل مشترک، پوریا رضی و میثم رامشی، ص 14)

بدین ترتیب حتی در مواقعی که مرد دادخواست تمکین مطرح می نماید و زن در مقام دفاع به عدم وجود مسکن مستقل یا مناسبی استناد میکند یا زمانی که مرد در قبال دعوی الزام به تهیه مسکن جداگانه از ناحیه زوجه، مدعی خرید یا اجاره مسکن مناسبی می شود دادگاه ابتدائا مدارک مالکیت یا سند اجاره ملک را رویت و به وسیله کارشناس مربوطه ادعا طرفین را بررسی می کند. در صورتی که مسکن تهیه شده متناسب با شان زن  نباشد دادگاه دعوی تمکین مرد را نمی پذیرد و ایشان را ملزم به تهیه مسکن مناسب می نماید.