مطالبه اجرت المثل ایام زوجیت

مطابق ماده 1102 قانون مدنی به محض محقق شدن عقد نکاح(ازدواج) وظایفی برای هر دو طرف( زن و شوهر)

به صورت مشترک و متفاوت محقق می شود و از آن لحظه طرفین موظف به انجام وظایف خود در مقابل یکدیگر هستند. منظور از وظایف مشترک وظایفی است که هم مرد و هم زن مکلف به انجام آن ها هستند و منظور از وظایف متفاوت اموری هستند که هر کدام از زن و مرد را به تنهایی در مقابل طرف دیگر متعهد می نماید. اهمیتی ندارد که زن و مرد به وجود این وظایف آگاهی دارند یا خیر آنچه دارای اهمیت است وجود این وظایف می باشد که به محض تحقق عقد ازدواج ایجاد می گردند. در ادامه به وظایف مشترک بین زن و شوهر می پردازیم:

1- حسن معاشرت: حسن معاشرت یکی از وظایف مشترک بین زن  و شوهر می باشد که مطابق بر ماده 1103 قانون مدنی برای زن و شوهر در نظر گرفته شده است. حسن معاشرت به معنی خوش رویی و خوش برخوردی زن و شوهر با یک دیگر است و این امر بسته به عرف و عادات رسوم مردم در زمان های مختلف متفاوت می باشد. بطور کلی زن و شوهر مکلف به حسن معاشرت، خوش رویی، خوش برخوردی و عدم نقض حقوق یکدیگر می باشند.

2- معاضدت: معاضدت به معنی همکاری و همراهی زن و شوهر با یک دیگر برای ارتقا و تقویت بنیان خانواده و تربیت فرزندان می باشد و یکی از اهداف اصلی ازدواج همکاری زن و شوهر برای دست یابی به اهداف مذکور است. حدود معاضدت و همکاری را هم عرف تعیین می کند و این امر می تواند با توجه به زمان ها و مکان های مختلف متفاوت باشد. همین وظیفه معاضدت است که موجب می شود زن و شوهر در مقابل کارهایی که انجام میدهند از یکدیگر اجرت مطالبه نکنند چرا که انجام اموری که لازمه معاضدت و همکاری زوجین می باشد از وظایف آن ها تلقی شده و انسان در مقابل امری که موظف به انجام آن است مستحق اجرت نخواهد بود. رکن بعدی معاضدت وفاداری زوجین به یکدیگر است به این معنی که از زوجین انتظار می رود که با دیگران روابط نامشروع برقرار نکنند و به یکدیگر وفادار باشند البته تعدد زوجات در خصوص آقایان مطابق مقررات موجود مخالفتی با قاعده حسن معاشرت و وفاداری به این معنی ندارد.

براساس ماده 1104 قانون مدنی مرد و زن باید در تشیید( تحکیم) مبانی خانواده با  یکدیگر معاضدت( همکاری و تعاون) نمایند.

(کتاب مختصر حقوق خانواده- دکتر سید حسین صفایی- دکتر اسدالله امامی- نشر میزان-چاپ1400، صفحه 131-141)

(کتاب بررسی فقهی حقوق خانواده- دکتر سید مصطفی محقق داماد- مرکز نشر علوم اسلامی-چاپ1400، صفحه 280-278)