تا قبل از تصویب قانون روابط موجر و مستاجر 1376 ، اشخاصی که به استناد قوانین قبل از 1376 دارای حق کسب و پیشه شده اند و تاکنون سند رسمی صلح حق کسب و پیشه به نام آن ها تنظیم نشده است ، می توانند با اثبات رابطه ی استیجاری خود با مالک ملک ، تقاضای صدور سند رسمی صلح حق کسب و پیشه را طرح نمایند.
بدین صورت ؛ مستاجری که آخرین اجاره نامه را منعقد کرده ، خواهان دعوی است و دادخواست به طرفیت مستاجر سابق که با او قرارداد اجاره را منعقد کرده است به عنوان خوانده قابل طرح است. توجه باشید ؛ از آنجا که حق کسب و پیشه در مالکیت مستاجر است ، نیازی به طرفیت قراردادن مالک در دادخواست نیست.
پس از اینکه رای به نفع مستاجر آخر صادر شود ، در صورتیکه مستاجر سابق اقدام به تنظیم سند صلح رسمی حق کسب و پیشه نکند ، نماینده دادگاه با حضور در دفترخانه از طرف مستاجر سابق ، سند صلح را امضا می کند.
نکات مهم :
1-الزام به تنظیم سند رسمی صلح کسب و پیشه ، حتما می بایست با دادخواست الزام به تنظیم سند اجاره تقدیم شود و بدون تنظیم سند رسمی اجاره ، تنظیم سند رسمی صلح حق کسب و پیشه ، موضوعیت ندارد.
2-مستاجر آخر در صورتی می تواند نسبت به الزام مستجار سابق اقدام به طرح دعوی الزام به تنظیم سند صلح رسمی کند که مستاجر اول ، حق انتقال مورد اجاره به غیر را داشته باشد.
3-اسقاط حق کسب و پیشه موضوع قانون سال 1356 در قرارداد ، هیچ تاثیری در تعلق این حق به مستاجر ندارد ، لذا حتی با وجود چنین قیدی در قرارداد ، مستاجر می تواند همچنان آن را مطالبه نماید.
4-حق کسب و پیشه از طریق سند رسمی منتقل می شود و انتقال آن با سند عادی معتبر نیست.
5-تنظیم سند رسمی صلح حق کسب و پیشه مستلزم ، اخذ مفاصا حساب مالیاتی ، مفاصا حساب تامین اجتماعی و موافقت نامه اتحادیه مربوطه است.
محتوای مشاوره ای بالا از کتاب راهنمای تحلیل کاربردی دعاوی ملکی در نظام قضایی ایران نوشته آقای حسین اقدامی گرفته شده است.
کاربر گرامی: محتوای ارائه شده صرفا جهت اطلاع می باشد و در صورت اجرای مشاوره پیشنهادی و عدم حصول نتیجه ، هیچگونه مسئولیتی متوجه «کلینیک حقوقی ایران» نخواهد بود. و توصیه می شود هیچگاه بدون وکیل گام برندارید .