شرایط صحت نکاح

درماده ۱۰۶۲ ق.م: نکاح واقع می‌شود به ایجاب و قبول ، به الفاظی که صریحاً دلالت بر قصد ازدواج نماید»

در عقد نکاح حتماً باید اعلام اراده به طور صریح در لفظ خاص بیان شود و قانونگذار آن را ضرورتاً لازم دانسته است. 

اگر دو طرف زن و شوهر یا یکی از آنها لال باشد بر اساس ماده ۱۰۶۶ ق.م «عقد نکاح به اشاره از طرف لال نیز واقع می‌شود، مشروط بر اینکه به طور وضوح حاکی از انشاء عقد باشد».

نکته:سکوت نمی تواند بیان کننده ی اراده باشد.جز در جایی که به دلیل حجب و حیا دختر باکره نتواند صریحا اراده ی خود را بیان نماید.البته معمولا قبل از برگزاری مراسم خطبه عقد، انجام مقدماتی لازم می شود که همگی با علم زوجه صورت می پذیرند.این تمهیدات قرینه و اماره ی روشنی برای اراده ی زوجه در امر انعقاد نکاح تلقی می‌گردد با این حال این قرینه در جایی که زوجه باکره نیست وجود ندارد.و زنی که سابقه ازدواج داردباید صریحا از طریق لفظی اراده خود را بیان کند . این مسئله مستند به روایات است.

(دیانی،عبدالرسول،حقوق خانواده،میزان،۱۳۸۷،چاپ اول،ص ۶۷ )