طلاق به واسطه عسر و حرج

در این زمینه اختلاف نظر وجود دارد. اما به نظر می رسد هر چند ماده ۱۱۳۰ قانون مدنی با ذکر واژه «طلاق» حکم آن را مختص عقد نکاح دائم نموده است؛ اما از آنجا که وفق اصل ۱۶۷ قانون اساسی و ماده ۳ قانون آیین دادرسی مدنی در موارد سکوت، نقص، اجمال یا تعارض قوانین مدون قاضی مکلف به مراجعه به منابع معتبر اسلامی یا فتاوی معتبر است تا حکم قضیه را بیابد، در پاسخ به سؤال نیز دادگاه می تواند با مراجعه به قاعده «نفی عسروحرج» به الزام زوج به بذل بقیه مدت اقدام نماید.(نظریه ش ۴۱۴۰/۷-۲۷/۲/۱۳۶۴: هرچند تحقق عسر و حرج در مورد ازدواج موقت مشکل و غالبا غیر متصور است زیرا در غالب موارد ازدواج های موقت، زوجه تا حدودی از آزادی بیش تری برخوردار بوده و حقوق و تکالیفی که در ازدواج دائم بر عهده زن هست در ازدواج موقت نیست یا خیلی کم است ولی در عین حال، چنانچه در مواردی زوجه با عسر و حرجی بودن ادامه زوجیت رو به رو شود و این موضوع در دادگاه ثابت شود دادگا می تواند از ملاک ماده ۱۱۳۰ قانون مدنی تنقیح مناط نموده و حکم به اجبار زوج به بذل مدت متعه و در صورت میسر نشدن این امر به انحلال زوجیت و قطع بقیه مدت نکاح موقت صادر نماید.