شورای حل اختلاف

بر اساس ماده ۹ قانون شوراهای حل اختلاف (مصوب ۹۴) در موارد زیر، خواهان دعوا ملزم به اقامه دعوا در شورا می‌باشد و نمی‌تواند به دادگاه مراجعه نماید: 

الف–دعاوی مالی راجع به اموال منقول تا نصاب دویست میلیون ریال به جز مواردی كه در تاریخ لازم‌الاجراء شدن این قانون در دادگستری مطرح می‌باشند. 

ب–تمامی دعاوی مربوط به تخلیه عین مستأجره به جز دعاوی مربوط به سرقفلی و حق كسب و پیشه. 

پ–دعاوی تعدیل اجاره بها به شرطی كه در رابطه استیجاری اختلافی وجود نداشته باشد. 

ت–صدور گواهی حصر وراثت ، تحریر تركه، مهر و موم تركه و رفع آن. 

ث–ادعای اعسار از پرداخت محكومٌ به در صورتی كه شورا نسبت به اصل دعوی رسیدگی كرده باشد. 

ج–دعاوی خانواده راجع به جهیزیه، مهریه و نفقه تا نصاب مقرر در بند (الف)در صورتی كه مشمول ماده ۲۹ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱/۱/۱۲ نباشند.

چ–تأمین دلیل. 

ح–جرائم تعزیری كه صرفاً مستوجب مجازات جزای نقدی درجه هشت باشد. (البته شورا مجاز به صدور حكم شلاق و حبس نمی باشد.)

نکته: صلاحیت شوراهای حل اختلاف روستا، مستقر در روستا صرفاً صلح و سازش می باشد.