اعتیاد به مواد مخدر

1-معتادان به هروئین، مرفین، كوكائین و دیگر مشتقات شیمیایی مرفین و كوكائین و یا لیزرژیك اسید دی ‌اتیل آمید (ال.اس.دی)، متیلن دی اكسی‌ مت ‌آمفتامین (ام.دی.ام.آ. یا اكستاسی)، گاما هیدروكسی بوتیریك اسید (جی.اچ.بی)، فلونیترازپام، آمفتامین، مت آمفتامین (شیشه) و یا بنگ، چرس، گراس، تریاك، شیره، سوخته، تفاله تریاك و یا دیگر مواد مخدر یا روان‌گردان‌های صنعتی غیردارویی، با دستور مقام قضایی برای مدت یك تا سه ماه در مراكز دولتی و مجاز درمان و كاهش آسیب نگهداری می‌شوند. تمدید مهلت برای یك دوره سه‌ماهه دیگر با درخواست مراكز مذكور بلامانع است. با گزارش مراكز مذكور و بنابر نظر مقام قضایی، چنانچه معتاد آماده تداوم درمان باشد، تداوم درمان بلامانع می‌باشد.

2-مقام قضایی می‌تواند برای یك بار با اخذ تأمین مناسب و تعهد به ارائه گواهی تحت درمان و کاهش آسیب، نسبت به تعلیق تعقیب به مدت شش ماهه اقدام و معتاد را به یكی از مراكز مجاز دولتی، غیردولتی یا خصوصی و یا سازمان‌های مردم‌نهاد درمان و كاهش آسیب معرفی نماید. مراكز مذكور موظفند ماهیانه گزارش روند درمان معتاد را به مقام قضایی یا نماینده وی ارائه نمایند. در صورت تأیید درمان و ترك اعتیاد با صدور قرار موقوفی تعقیب توسط دادستان، پرونده بایگانی و در غیراین‌صورت طبق مفاد این ماده اقدام می‌شود. تمدید مهلت با درخواست مراكز ذی ربط برای یك دوره سه‌ماهه دیگر بلامانع است.

3-متخلف بدون عذر موجه از تكالیف مذکور، به حبس از نود و یك روز تا شش‌ماه محكوم می‌شود.

(ماده 16قانون اصلاح قانون مبارزه با مواد مخدر و الحاق موادی به آن مصوب 1367/08/03 مجمع تشخیص مصلحت نظام)