دعوای اضافی

دعوای اضافی دعوایی است که خواهان دعوای اصلی، پس از اقامه آن، علیه خوانده اقامه می‌نماید و با دعوای مزبور مرتبط و دارای یک منشاء می‌باشد.

تصور کنید که شما صاحب ملکی هستید فرد دیگری ملک شما را از دست تان خارج می نماید و شما برای بازپس گرفتن ملک خویش، بایستی دست به دامان قانون شوید و به محکمه رجوع نمایید. دعوایی که شما در چنین مواقعی لازم است که در محکمه مطرح نمایید، دعوای خلع ید میباشد.( دعوای خلع ید زمانی مطرح می شود که فردی چیزی را که متعلق به دیگری است از دسترس وی خارج نماید.)

زمانی که شما چنین دعوایی را مطرح می نمایید ممکن است در حین رسیدگی به دعوای شما متوجه شوید، فردی که از وی شکایت نموده اید به غیر از خلع ید ملک شما، در آن ملک بناهایی را نیز ساخته است. در چنین مواقعی شما در ابتدا یک دعوا را در محکمه اقامه نموده اید که در حال رسیدگی است و آن دعوای خلع ید می باشد، و اما حال با مورد دیگری روبرو شده اید که مسلماً تمایل دارید که محکمه به آن مورد نیز رسیدگی نماید. از این رو قانونگذار تدبیری را اندیشیده است، قانونگذار در چنین مواقعی به شما اجازه داده است که پس از آنکه، متوجه شدید چنین مورد جدیدی رخ داده است، بتوانید دعوای دوم را به دعوای نخستی که در حال رسیدگی است اضافه نمایید. چنین امری را در قانون به عنوان دعوای اضافی می شناسند.(دعوای دوم را به دعوای نخست اضافه نموده اید.)