(مدنی) عقدی که بصرف توافق دو قصد و بدون تشریفات (از قبیل لفظ خاص. یا تنظیم سند) به وجود آید. در مقابل عقد شکلی استعمال شده است. رضائی بودن عقود و عدم اعتبار تشریفات (حتی الفاظ و صیغه ها ) به وجه بارزی در فتح القدیر (جلد 5 – صفحه 76 – 77) بیان شده است.