دادن مالی است به مامور رسمی یا غیر رسمی دولتی یا بلدی به منظور انجام کاری از کارهای اداری یا قضائی ولو اینکه آن کار مربوط به شغل گیرنده ی مال نباشد.خواه مستقیما آن مال را دریافت کند و یا به واسطه ی شخصی دیگر آن را بگیرد(این شخص واسطه را در فقه رایش گویند و دهنده ی مال را راشی نامند و گیرنده ی مال را مرتشی خوانند) فرق نمی کند که گیرنده مال توانائی انجام کاری را که برای آن رشوه گرفته داشته باشد یا خیر و فرق نمی کند که کاری که برای راشی باید انجام شود حق او باشد(برطبق قانون باشد) یا نه، شرط تحقق رشوه تبانی و توافق گیرنده و دهنده بر دادن و گرفتن رشوه است.