عبارت است از توانایی تحلیل فناوری به منظور تبدیل یا تغییر بهینه آن براساس شرایط نیاز و تحولات فناوری در كشور (از جمله نوع، كمیت و كیفیت مواد اولیه مورد نیاز، نوع انرژی با صرفه، سطح اتوماسیون فناوری مربوط استانداردهای كیفی محصول و فرمولاسیونها یا فرایندهای جدید تولید) و كاربرد آن. (تبصره ماده 1 آییننامه اجرایی بند (ج) تبصره (22) قانون بودجه سال 1380 كل كشور مصوب 29/1/1380 هیأت وزیران)