توضیحات

(فقه) وقت حاجت در اینجا یعنی موقعی که بر حسب اقتضاءعقل و مصلحت باید مطلبی گفته شود (وقت گفتن نه وقت خاموشی)و تاخیر بیان از وقت حاجت یعنی در موقع گفتن سکوت اختیار کردن و آنگاه بیموقع سخن گفتن.دو چیز طیرهء عقل است دم فروبستن بموقع گفتن و گفتن بوقت خاموشی چونسکوت در مقام بیان عقلا پسندیده نیست لذا باید برای آن سکوت معنئی در نظر گرفت(بر خلاف قاعدهءلاینسب لساکت قول)و بهمین جهت گفته اند:سکوت در مقام بیان بیان است !یعنی سکوت واقعی که قابل تمسک نباشد نیست و قاعدهءلاینسب لساکت قول در این مورد جاری نمیشود.