(فقه) گفتن لغت یا عبارت عام که عموم آن مورد نظر گوینده نباشد و بعکس قسمتی از مدلول آن مورد نظر او باشد چنانکه گاهی دین گویند و قرض را ارده کنند در حالیکه دین اعم از قرض است . این نوع استعمال در قانونگذاری و استعمال حقوقی و قضائی درست نیست . گاهی ذکر خاص می کنند و اراده عام مثلا قرض می گو یند و مقصود دین است مانند قرض مذکور در ماده 421 قانون تجارت . این گونه استعمالات هم باید ترک شود .