یعنى پی نهادن وایجاد نمودن است.بمعنى وضع قانونی است که در عرف و عادت و جود نداشته است ودر همین معنی است که مى گویند: حکم تاسیسى (یعنی قانونى که درعرف وجود نداشته و شارع آنرا ابتداء تاسیس ومقرر داشته است.) اصطلاح بالا در مقابل امضا استعمال مى شود.