یا droit intellectuel حقى است غیر از حق عینى وحق ذمی از این رو که نه به عین ونه بذمه تعلق مى گیرد بلکه مزیتى است قانونی و غیرمادی مانند حق مخترع بر اختراع خود و حقى که دارنده تصدیق رسمى دارد (از قبیل تصدیق دیپلم ولیسانس و دکترى و غیره) از این قبیل است حق مؤلف و حق کار فکرى و حق صاحب اسم تجارى و حق سرقفلى و غیره. ازآثار پیشرفت تمدن وظرافت قانونگذارى و اجراء عدل و انصاف شناسائی حق معنوى است والا درگذشته غالبأ( و امروزه کمتر) مؤلفان مطالب گذشتگان و دیگران را بدون ذکر ماخذ طورى نقل میکردند که جز معدودى ازصاحبنظران باقى گمان میکردند که ناقل مطلب نیست بلکه مبتکر مطلب است چنانکه اگر در علم اصول کسى توانائى سنجش فرائد - الاصول شیخ انصارى و مناهج الاصول استادش نراقى دوم را داشته باشد به نتائج شگفت آورى خواهد رسید. کتبى که درآنها مأخذ ذکر نمیشود غالبا درآنها رعایت حقوق معنوى دیگران را نمى کنند.