درعقود جائز موت وجنون یکی ازطرفین موجب انحلال عقد است (ماده 954ق - م) و حال اینکه در هبه پس از فوت واهب یا متهب عقد هبه نه تنها ازبین نمى رود بلکه ازحالت تزلزل خارج شده وکاملا لازم وغیر قابل انحلال میشود (ماده 805 ق - م) بهمین جهت بین(( قابلیت رجوع)) و ((جواز)) فرق نهاده اند. اگر وصیت تملیکى را ایقاع بدانیم باید بگوئیم وصیت تملیکى ازظرف موصى یک ایقاع قابل رجوع است نه یک ایقاع جائز زیرا بموت موصی این ایقاع نه تنها از بین نمى رود بلکه لازم میشود.