به مامور دولتی گفته می شد که دارای درجه ای از مدارج خدمات دولتی باشد. به مستخدمان جزء هیچ وقت صاحب منصب گفته نمی شد.در این معنی گفته می شد:صاحب منصب اداری و صاحب منصب لشکری و صاحب منصب پارکه یا صاحب منصب دادسرا(یعنی مستنطقان و دادیاران)