ظنی که منشا آن را شارع اسلام مورد تایید قرار داده و ظن حاصل از آن منشا مورد تایید و تصویب شارع قرار گرفته باشد مانند ظن حاصل از تصرف که علامت مالکیت است.اعتبار خبر وتحد از باب ظن نیست بلکه از باب اطمینان عادی است.که کاملترین نوع ظنون است.این نکته از این حدیث هم دانسته میشود.( ایو نس بن عبدالرحمن ثقه آخذ عنه معالم دینی؟ نعم)