تعهدی است که متعهد مخیر بین انجام دادن یکی از دو تعهد است مثل اینکه شخصی با دیگری قراردادی ببندد که به موجب آن یک طرف متعهد شود که ظرف یک سال مطابق نقشه معینی برای او خانه ای بسازد و یا اگر ظرف یک سال نساخت پانصد هزار تومان به او بدهد. این قرارداد را نباید با قرارداد متضمن وجه التزام اشتباه کرد زیرا اگر طرفین قصد تخییر نکنند آن وقت پای وجه التزام به میان می آید و متعهد که تاخیر در انجام تعهد کرده باید هم وجه التزام را بدهد و هم خانه را بسازد قرارداد مذکور را قرارداد تخییری در حقوق ایران به استناد ماده دهم قانون مدنی درست است.در مواردی که معلوم نیست که طرفین قرارداد قصد تخییر داشته اند(تا موضوع وجه التزام منتفی باشد)یا نه( تا وجه التزام وجود پیدا کند) علما حقوق در خصوص مواردی که موضوع تعهد، انجام فعلی باشد آن را حمل بر قرارداد تخییری می کنند(مبنی اصل برائت است) وگرنه حمل بر وجه التزام می نمایند.