(به فتح حاء) در هر استصحابی رعایت امور ذیل لازم است: الف) موضوعی که در حیطه یقین کسی درآید. ب) از زمان حدوث یقین مزبور مدتی کم یا بیش بگذرد. ج) به علت گذشت زمان مزبور در بقاء آن موضوع یقینی شده(که اسمش مستصحب است) تردید حاصل شود. در این صورت بنا بر بقاء مستصحب می گذارند و این عمل را استصحاب می گویند.