(فقه) چیزی که عقلا و شرعا مقدمه حصول امر دیگری نیست ولی عادتا و معمولا مقدمه آن است مانند تحصیل علم که عادتا مقدمه کسب احترام است و ای بسا عالم که به سبب نادانی مردم احترامی که فراخور او باشد نمی بیند.