(مدنى- فقه) خویشاوندی طفل نسبت به پدر ومادرى است که در حین انعقاد نطفه بین آنان نکاح صحیح (اعم از نکاح دائم یا منقطع) وجود داشته و یا خویشاوندى مذکور را قانون محترم شناخته باشد مانند نسب حاصل از وطى به شبهه .