خبرگزاری میزان – ماده ۱۰ قانون مدنی به افراد اجازه داده است تا هر قراردادی را که مایلند بین یکدیگر منعقد کنند البته با این شرایط که مفاد قرارداد مخالف نظم عمومی جامعه و قوانین و مقررات نباشد. این ماده قانونی منجر به شکل گرفتن انواع مختلفی قرارداد نامعین شد که هر کدام در شرایط ویژهای تنظیم شده بودند مثل قولنامه که حاصل ماده ۱۰ قانون مدنی است.
تفاوت مبایعه نامه و قولنامه
مرز تشخیص تفاوت بین قولنامه و مبایعه نامه تا حدی ظریف است، اما با دانستن چند نکته میتوان متوجه تفکیک بین آنها شد. فرض کنید شما مایل به خرید یک اتومبیل از آقای ب هستید شما یا آقای ب قراردادی میبندید و در آن درباره شرایط تحویل کالا از جمله زمان تحویل کالا و مکان تحویل کالا و همچنین نحوه پرداخت هزینه توافق میکنید و حتی ممکن است پیش پرداختی به ایشان بدهید، در این شرایط شما با آقای ب یک مبایعه نامه یا بیع نامه تنظیم کرده اید، اما اگر شما و آقای ب قراردادی با این مضمون که شش ماه آینده ۱ دستگاه اتومبیل از ایشان خریداری خواهید کرد و ایشان نیز اقدامات لازم را برای آن زمان فراهم خواهد کرد شما یک قولنامه منعقد کرده اید؛ بنابراین میتوان گفت تفاوت قولنامه و مبایعه نامه در چند شرط زیر است:
۱- قولنامه همانطور که از نام آن بر میآید دارای مفهوم قول و تعهد است، اما مبایعه نامه یعنی قرارداد بیع یا همان قرارداد خرید و فروش منعقد شده است.
۲- با توجه به مورد بالا میتوان گفت یکی از اصلیترین تفاوتهای قولنامه و مبایعه نامه در این است که قولنامه وعده قرارداد است و مانند یک پیش قرارداد عمل میکند، اما مبایعه نامه یک تعهد واقعی است و قراردادی اصلی محسوب میشود.
۳- از فرقهای دیگر قولنامه و مبایعه نامه این است که، چون مبایعه نامه یک تعهد اصلی است پس به محض انعقاد آن انتقال مالکیت نیز صورت میگیرد، اما در قولنامه انتقال مالکیت صورت نمیگیرد و دو طرف تنها متعهد میشوند اقدامات لازم برای انعقاد معاملهای در آینده را انجام دهند.