در صورتی که یکی از احکام صادره، حکم محکومیت در مورد جرایمی باشد که دارای جزای نقدی نسبی می‌باشد و دیگری در مورد جرایمی باشد که حکم آن ثابت می‌باشد؛ در صورتی که حکم صادره در خصوص جرم دارای مجازات جزای نقدی نسبی (مجازات مندرج در حکم) از لحاظ درجه، بالاتر از حکم صادره در خصوص جرم دارای جزای نقدی غیر نسبی (مجازات مندرج در حکم) باشد کدام اشد محسوب می‌شود؟ مثال فردی مرتکب دو جرم به شرح ذیل می‌باشد: 1- نگهداری صد عدد پایپ که به 100 میلیون تومان جزای نقدی (درجه سه) محکوم گردیده است. 2- توهین که به شش میلیون تومان جزای نقدی (درجه شش) محکوم گردیده است. آیا با توجه به رأی وحدت رویه شماره 759 باید مجازات نگهداری پایپ را که دارای مجازات جزای نقدی نسبی می‌باشد، درجه هفت دانست؛ هرچند مجازات مندرج در حکم درجه سه می‌باشد و مجازات توهین را که درجه شش می‌باشد، اشد و قابل اجرا دانست و یا با توجه به اینکه ماده 12 قانون کاهش مجازات حبس تعزیری صراحتاً مجازات اشد مندرج در دادنامه را قابل اجرا می‌داند، مجازات نگهداری صد عدد پایپ را اشد و قابل اجرا دانست و رأی وحدت رویه مذکور را ناظر بر زمانی دانست که حکمی صادر نگردیده و به علت عدم تعیین مجازات جزای نقدی، درجه مجازات دقیقاً مشخص نمی‌باشد؟ همانطور که اختلاف آرای علت صدور رأی وحدت رویه مذکور نیز همین مورد بوده است و علاوه بر آن مجازات نسبی زمانی که مورد حکم قرار گرفت و ثابت و مشخص گردید اطلاق نسبی بر آن قابل توجیه نمی‌باشد.
پاسخبه موجب بند «ث» ذیل ماده 134 قانون مجازات اسلامی اصلاحی 1399 در مورد اجرای مجازات در جرائم تعزیری متعدد، فقط مجازات اشد مندرج در دادنامه قابل اجرا است و در فرض استعلام جزای نقدی به مبلغ یک میلیارد ریال که برای نگهداری آلات و ادوات استعمال مواد مخدر یا روان‌گردان مورد حکم قرار گرفته است، شدیدتر از مبلغ شصت میلیون ریال مورد حکم برای جرم توهین است و درجه‌بندی جرائم تعزیری لزوماً در اجرای مجازات اشد تأثیری ندارد