شماره۱۲۷۸۲۶/ت۴۸۷۷۰هـ ۱۶/۷/۱۳۹۲ وزارت راه و شهرسازی ـ وزارت نفت ـ وزارت امور اقتصادی و دارایی سازمان حفاظت محیط‌زیست هیئت‌وزیران در جلسه مورخ ۱۰/۷/۱۳۹۲ بنا به پیشنهاد مشترک وزارتخانه‌های راه و شهرسازی، نفت و جهادکشاورزی و سازمان حفاظت محیط‌زیست و به استناد تبصره ماده (۶) قانون حفاظت از دریاها و رودخانه‌های قابل کشتیرانی در مقابل آلودگی به مواد نفتی ـ مصوب ۱۳۸۹ـ آیین‌نامه اجرایی ماده یادشده را به شرح زیر تصویب نمود: آیین‌نامه اجرایی ماده (۶) قانون حفاظت از دریاها و رودخانه‌های قابل کشتیرانی در مقابل آلودگی به مواد نفتی ماده۱ـ در این آیین‌نامه اصطلاحات زیر در معنای مشروح مربوط به کار می‌روند: الف ـ سازمان: سازمان بنادر و دریانوردی. ب ـ قانون: قانون حفاظت از دریاها و رودخانه‌های قابل کشتیرانی در مقابل آلودگی به مواد نفتی ـ مصوب ۲۷/۵/۱۳۸۹ـ. ج ـ آلودگی: تخلیه یا نشت نفت یا مواد نفتی یا آب توازن کشتی‌ها، نفت‌کش‌ها و شناورها در آبهای موضوع قانون. دـ مواد نفتی: هرگونه مایع نفتی یا مخلوط دارای نفت از قبیل سوخت نفتی، لجن نفتی، مواد زاید و فضولات نفتی، انواع فرآورده‌های نفتی و مشتقات آن. هـ ـ مالک کشتی، نفت‌کش یا شناور: شخصی یا اشخاصی که نامشان به عنوان مالک کشتی، نفت‌کش یا شناور ثبت شده و هر شخص در حکم مالک که کشتی، نفت‌کش یا شناور را در تصرف دارد. وـ تعهدنامه: سندی که به موجب آن مؤسسه‌های مالی، بانکها، باشگاههای حفظ منافع و جبران خسارت و نظایر آن که اعتبارشان مورد تأیید سازمان است، متعهد می‌شوند خسارات ناشی از آلودگی نفتی را مطابق کنوانسیون‌های بین‌المللی، قانون و این آیین‌نامه جبران کنند. زـ باشگاه حفظ منافع و جبران خسارت (کلوپ پی‌اندآی): اجتماعی از مالکان کشتی، نفت‌کش و شناور که اقدام به تشکیل گروهی نموده‌اند که براساس یک رابطه غیرتجاری و دوطـرفه همدیگر را نسبت به مـسؤولیت موجود در برابر ثالث بیمه می‌کنند. ح ـ بیمه‌نامه: سندی که به موجب آن بیمه‌گر در مقابل گرفتن حق بیمه متعهد می‌شود خسارات موضوع قانون را جبران نماید. ط ـ واحد محاسبه: حق برداشت ویژه (SDR) مطابق تعریف صندوق بین‌المللی پول. ی ـ کنوانـسیون مسؤولیت: کنوانسـیون مسؤولیت مـدنی ناشی از خسـارات آلودگی نفتی ـ مصوب ۱۳۴۸ـ (۱۹۶۹ میلادی) و پروتکل ۱۳۷۰ (۱۹۹۲ مـیلادی) و اصلاحیه آن. ک ـ کنوانسیون نفت سوخت: کنوانسیون بین‌المللی درباره مسؤولیت مدنی برای خسارات آلودگی نفت سوخت کشتی ـ مصوب ۱۳۸۰ـ (۲۰۰۱ میلادی). ل ـ کنوانسیون تحدید مسؤولیت: کنوانسیون تحدید مسؤولیت برای دعاوی دریایی ـ مصوب ۱۳۵۵ـ (۱۹۷۶ میلادی). ماده۲ـ هر کشتی، نفت‌کش و شناور، برای جبران خسارات احتمالی ناشی از آلودگی آبهای موضوع قانون به مواد نفتی، باید بیمه‌نامه یا تعهدنامه معادل ریالی یا ارزی بر مبنای واحد محاسبه موضوع این آیین‌نامه تهیه کند. ماده۳ـ مالک هر کشتی، نفت‌کش و شناور که بیش از (۲.۰۰۰) تن نفت موضوع کنوانسیون مسؤولیت به صورت فله به عنوان محموله حمل می‌کند، باید تا حدود مندرج در کنوانسیون یادشده، برای پوشش خسارات ناشی از آلودگی نفتی، بیمه‌نامه یا تعهدنامه مالی به شرح زیر تهیه کند: الف ـ تا (۵.۰۰۰) تن ظرفیت ناخالص (۴.۵۱۰.۰۰۰) واحد محاسبه ب ـ از (۵.۰۰۰) تا (۱۴۰.۰۰۰) تن ظرفیت ناخالص به ازای هر واحد اضافه بر (۵.۰۰۰) تن (۶۳۱) واحد محاسبه به بند (الف) اضافه می‌شود. ج ـ بیش از (۱۴۰.۰۰۰) تن ظرفیت ناخالص (۸۹.۷۷۰.۰۰۰) واحد محاسبه. ماده۴ـ مالک هر کشتی، نفت‌کش و شناور که حداکثر تا (۲.۰۰۰) تن نفت موضوع کنوانسیون مسؤولیت را به صورت فله به عنوان کالا حمل می‌کند، باید بیمه‌نامه و یا تعهدنامه مالی به شرح زیر تهیه کند: الف ـ تا (۱۰۰) تن ظرفیت ناخالص (۵۰۰.۰۰۰) واحد محاسبه ب ـ از (۱۰۱) تا (۱۵۰) تن ظرفیت ناخالص (۱.۰۰۰.۰۰۰) واحد محاسبه ج ـ از (۱۵۱) تا (۶۰۰) تن ظرفیت ناخالص (۱.۵۰۰.۰۰۰) واحد محاسبه دـ از (۶۰۱) تا (۲۰۰۰) تن ظرفیت ناخالص (۲.۵۰۰.۰۰۰) واحد محاسبه هـ ـ از (۲۰۰۱) تا (۵۰۰۰) تن ظرفیت ناخالص، (۳.۰۰۰.۰۰۰) واحد محاسبه ماده۵ ـ مالک هر کشتی، نفت‌کش و شناور، برای جبران خسارات ناشی از نفت سوخت کشتی، نفت‌کش و شناور، باید بر مبنای ظرفیت ناخالص کشتی، بیمه‌نامه یا تعهدنامه‌ای با مبالغ زیر تهیه کند: الف ـ تا (۲۰) تن ظرفیت ناخالص (۲.۰۰۰) واحد محاسبه ب ـ بیش از (۲۰) تن تا (۵۰) تن ظرفیت ناخالص، (۱۰.۰۰۰) واحد محاسبه ج ـ بیش از (۵۰) تن تا (۱۰۰) تن ظرفیت ناخالص، (۲۵.۰۰۰) واحد محاسبه دـ بیش از (۱۰۰) تن تا (۳۰۰) تن ظرفیت ناخالص، (۷۰.۰۰۰) واحد محاسبه هـ ـ بیش از (۳۰۰) تن تا (۵۰۰) تن ظرفیت ناخالص، (۱۶۷.۰۰۰) واحد محاسبه وـ بیش از (۵۰۰) تن تا (۳۰.۰۰۰) تن ظرفیت ناخالص، (۱۶۷.۰۰۰) واحد محاسبه به اضافه (۱۶۷) واحد محاسبه به ازای هر تن ظرفیت اضافه پس از حداکثر ظرفیت معین شده در بند (هـ). زـ بیش از (۳۰.۰۰۰) تا (۷۰.۰۰۰) تن ظرفیت ناخالص، (۱۲۵) واحد محاسبه به‌ازای هر تن ظرفیت اضافه به علاوه حداکثر مقدار واحد محاسبه شده در بند (و). ح ـ بیش از (۷۰.۰۰۰) تن ظرفیت ناخالص، (۸۳) واحد محاسبه به ازای هر تن ظرفیت اضافه به علاوه حداکثر مقدار محاسبه شده در بند (ز). ماده۶ ـ مالک هر کشـتی، نفت‌کش و شناور که مـواد نفتی به غیر از نفـت موضوع کنوانسیون مسؤولیت، حمل می‌کند باید بیمه‌نامه و یا تعهدنامه با مبالغ زیر تهیه کند: الف ـ تا (۲.۰۰۰) تن ظرفیت ناخالص (۱۰.۰۰۰.۰۰۰) واحد محاسبه ب ـ از (۲.۰۰۱) تا (۵۰.۰۰۰) تن ظرفیت ناخالص (۱۰.۰۰۰.۰۰۰) واحد محاسبه به‌اضافه (۱.۵۰۰) واحد محاسبه برای هر تن ظرفیت اضافی. ج ـ از (۵۰.۰۰۱) تن ظرفیت ناخالص به بالا (۱۰.۰۰۰.۰۰۰) واحد محاسبه به‌اضافه (۳۶۰) واحد محاسبه برای هر تن ظرفیت اضافی و در هر صورت سقف پوشش بیمه، نباید از (۱۰۰.۰۰۰.۰۰۰) واحد محاسبه تجاوز نماید. ماده۷ـ در بیـمه‌نامه حداقل باید مشخصات کشتی، نفت‌کش و شناور مطابق گواهینامه ثبت، مشخصات و اقامتگاه مالک یا مالکین و بیمه‌گزارها، مبلغ بیمه، مدت بیمه، تاریخ و محل انعقاد قرارداد، مبلغ حق بیمه و خطرهای تحت پوشش بیمه‌نامه درج شود. ماده۸ ـ در تعهدنامه حداقل مشخصات و اقامتگاه ضامن و مضمون‌عنه، مبلغ تعهد، امضاء و مهر ضامن، مدت تعهد، تاریخ و محل ایجاد تعهد، مشخصات کشتی، نفت‌کش و شناور مطابق گواهینامه ثبت و خطرهای تحت پوشش تعهد درج شود. ماده۹ـ گواهینامه‌هایی که در اجرای کنوانسیون‌های بین‌المللی مورد الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران توسط کشورهای متعاهد در چارچوب کنوانسیون‌های مذکور صادر شده و به تشخیص سازمان بیانگر رعایت مفاد این آیین‌نامه است، به منزله وجود بیمه‌نامه یا تعهدنامه قابل قبول می‌باشد. ماده۱۰ـ سازمان موظف است از ورود، ترک بندر یا فعالیت کشتی، نفت‌کش و شناور فاقـد بیمه‌نامه، تعـهدنامه یا گواهیـنامه در آبهای موضـوع قانون جلوگیری به عمل آورد. تبصره ـ مالک و یا سایر مسؤولان کشتی، نفت‌کش و شناور باید بیمه‌نامه یا تعهدنامه و گواهینامه را در کشتی، نفت‌کش و شناور نگهداری کنند و در صورت درخواست سازمان ارایه نمایند. معاون اول رییس جمهور ـ اسحاق جهانگیری