طلاق به واسطه عسر و حرج

ماده ۱۱۳۳ قانون مدنی مرد را مختار ساخته است که هرگاه بخواهد، زن خود را طلاق دهد، اما حق به معنای تنگی و دشواری(سیاح، احمد، ترجمه فرهنگ بزرگ جامع نوین (المنجد)، تهران، انتشارات  اسلام، چاپ شانزدهم، ۱۳۷۳، ج ۲، ص ۱۰۴۹)،تنگدستی، فقر و تهیدستی (معین، محمد، فرهنگ فارسی، تهران، انتشارات امیرکبیر، چاپ پانزدهم، ۱۳۷۹ج ۲، ص ۲۳۰۰) و «حرج» نیز در معنایی مشابه عسر یعنی تنگدستی و سختی (سیّاح، احمد، ترجمه فرهنگ بزرگ جامع نوین (المنجد)، تهران، انتشارات  اسلام، چاپ شانزدهم، ۱۳۷۳ ج ۱، ص ۲۸۴)، تنگدل شدن و به کار در ماندن(معین، محمد، فرهنگ فارسی، تهران، انتشارات امیرکبیر، چاپ پانزدهم، ۱۳۷۹، ج ۱، ص ۱۳۴۷) قرار گرفته است.«نفی عسروحرج» از قواعد فقهی پذیرفته شده است که بر پایه ادله چهار گانه (کتاب، سنت، اجماع و عقل) قرار گرفته است.